Tradycyjnie, po Liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek, przenosi się Najświętszy Sakrament w monstrancji do tzw. „Bożego Grobu”. Zwyczaj ten nie jest praktykowany w całym kościele, ale w Europie szczególnie widoczny w Polsce, Bawarii i Austrii. Tan zwyczaj przygotowania „Bożych Grobów” jest pozostałością średniowiecznych misteriów pasyjnych. Związana jest też z czasem wypraw krzyżowych, kiedy to kult Bożego Grobu propagowali członkowie zakonu rycerskiego Bożogrobowców (w Polsce m.in. w Miechowie). Trzeba jednak zaznaczyć, że ten zwyczaj możemy znaleźć już w Jerozolimie w IV wieku, a po zajęciu Ziemi Świętej przez Muzułmanów zwyczaje te zaczęły przenosić się do Europy.
Podobnie jak „Ciemnica”, tak „Boży Grób” pełni rolę ołtarza adoracji. Tym razem jest jednak inaczej, gdyż Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie nie wystawia się do adoracji w zamkniętym tabernaculum, ale w monstrancji okrytej delikatnym welonem, który symbolizuje płótna, które okryły ciało Jezusa w grobie. W tradycji grobów w Polsce były też i są nawiązania do elementów patriotycznych czy aktualnych wydarzeń. Niekiedy też utrwalił się zwyczaj nawiedzania kościołów w Wielką Sobotę i krótkiej adoracji przy Grobach Pańskich.
Trzeba jednak pamiętać, że centrum „Grobu Pańskiego” nie jest figura Chrystusa w grobie ani przesłanie, które niesie ze sobą ta dekoracja, ale Żywy i Prawdziwie Obecny Pośród nas Jezus Chrystus, nasz Pan, obecny w Eucharystii – wystawiony w monstrancji.
Tegoroczny „Boży Grób”, tonący w bieli i z kwitnącymi gałęziami wiśni, to znak że Bóg jest dawcą życia, nadziei i przyszłości, która mam swój sens. Bóg, który umarł na drzewie Krzyża i został złożony w grobie wykutym w skale, zmartwychwstał i jest obecny pośród nas jako Żywy i Prawdziwy, bo prowadzi nas na drogi wieczności. Wieczorna i nocna adoracja Jezusa – bo nasz kościół jest otwarty całą noc – aż do wieczora w Wielką Sobotę to okazja, aby tej prawdy doświadczyć w swoim życiu.
Foto: Facebook Parafii Przemienienia Pańskiego w Iławie