W związku z tym, że św. Eugeniusz de Mazenod przeżył swoje nawrócenie u stóp krzyża w Wielki Piątek, słysząc słowa „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, dzień Wielkiego Piątku jest bardzo istotny dla naszej wspólnoty zakonnej. Ta prawda o miłości Boga, który dla człowieka dał się ukrzyżować, stała się dla naszego Założyciela nie tylko motywem osobistego nawrócenia, ale także wszelkich działań, jakie podejmował, by innym ludziom zanieść tę prawdę m.in. poprzez założone zgromadzenie zakonne, którego znakiem wyróżniającym stał się Krzyż Chrystusa za pasem.
W połączeniu z faktem, że od wielu już lat opiekujemy się najstarszym polskim sanktuarium na Świętym Krzyżu, gdzie przechowywane są największe w Polsce cząstki relikwii Drzewa Krzyża Świętego i większość z nas odbywała tam swój nowicjat, przeżywając indywidualny dzień skupienia, chcemy za św. Eugeniuszem uczynić w swoim sercu miejsce dla tej prawdy, by ona dodarła nie tylko do naszych umysłów, ale przede wszystkim do serc i stała się motorem całego naszego działania, aby sprawić „by ludzie postępowali jak istoty rozumne, potem jak chrześcijanie, a wreszcie dopomóc im stać się świętymi”, jak mawiał nasz Święty Założyciel.
W tym szczególnym dniu mają miejsce dwa ważne wydarzenia. Pierwszym jest droga krzyżowa, przygotowana i prowadzona przez więźniów Zakładu Karnego w Iławie, odbywająca się w Godzinie Miłosierdzia. Drugim natomiast Liturgia Męki Pańskiej, której w tym roku przewodniczył wikariusz o. Dominik Zwierzychowski OMI, głoszący również okolicznościową homilię, będącą zakończeniem tegorocznego cyklu kazań pasyjnych na nabożeństwach Gorzkich Żali w czasie Wielkiego Postu.
Po zakończeniu liturgii Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie został przeniesiony do przygotowanego „Bożego Grobu”, by tam można było go adorować również w nocy, bo także przez całą tę noc nasz oblacki kościół był otwarty.